Sunday, September 9, 2012



ای کاش صبح، خبری از اعدام غلامرضا خسروی نباشد، وگرنه می‌خواهم هیچ وقت صبح نشود! او را اعدام نکنید! که این اعدام‌ها به دار کشیدن حقیقت آدمی‌ است، حقیقتی که جز به آزادی و آزاد‌گی معنا پیدا نمیکند، چوبه‌های دار را تعطیل کنید، با چوب‌های آن کشت
ی بسازید و با طناب‌هایش بادبان هایی را بر افرازید، و سفر کنید به دنیای حقیقی‌ انسانها؛ آنجا که شان و کرامت آدمی‌ را ارج می‌‌گذارند، که قتل یک انسان با کشتن تمامی‌ یک جامعه فرقی‌ ندارد، و جان انسانها عزیز است و گران قیمت!