Saturday, March 30, 2013

هموطن بپاخیز برای آزادی 

 
تا کی باید ساکت بنشینیم و  بگوییم فردا بهتر می شود خد بزرگه ؟!
الآن نزدیک سی وچهار سال است که هرروز این حرف ها را تکرار میکنیم و خدایی هنوز کمکمان نکرده .
قیمت پسته ,لباس, ارز … همه چیز بیداد میکند و ما هنوز بعد از سی و اندی سال میگوییم امسال سال آخر است.
تا کی باید فقط در خانه بنشینیم و آرزوی آزادی  را کنیم ؟!
تا کی باید صدای جوانان و دانشجویان در بند را بشنویم و پیش خود بگوییم با رئیس جمهور بعدی بهتر می شود ؟
تا کی صدای گریه ی مادران دلسوخته را بشنویم که جوانانشان را در خفا دفن می کنند؟
چه بلایی به سرمان آورده اند که تن به هر حقارت و خاری می دهیم و صدایمان در نمی آید؟
 تا کی سرمان را در برف کنیم و وانمود  کنیم  که فردا بهتر می شود .آنقدر این کار را می کنیم تا یکی از اعضای خانواده ی خودمان را بگیرند ,به زندان بیاندازند و او را شکنجه و تحقیر کنند و خبر مرگش را بدهند  تا کی؟!
من یکی از دانشجویانی بودم که تاچند ماه پیش همانند بسیاری از مردم ایران خاموشی یا شکوه های زیر لب را بر فریاد ترجیه میدادم .
بیایید مخالفتمان را فریاد کنیم . نه شاه نه مصدق ,نه چپ نه راست و نه مجاهد , همه باهم یکی شویم و با افتخار پرچم شیر و خورشیدمان را برافرازیم .
به امید روزی که متحد شویم